Telefoon met de zussie...

Mn zussie belde me daarstraks...
t Was een fijn gesprek...en zo lief, om te vragen hoe het met me gaat.
Ook al zijn we geen hartsvriendinnen, zijn we soms ver weg van mekaar, dit was een mooi gesprek.
Want we delen veel: onze opvoeding, t nest waaruit we komen. We dragen dezelfde dingen mee, dezelfde onzekerheden, mini-trauma's.
En daarin verstaan we elkaar heel goed.
Dat is fijn.
Zondag was voor mij nog al een rollercoaster van emoties.
Ze begreep me.
Fijn gesprek.
Vertrouwen.
Vertrouwen in mijn capaciteiten.
Dat wil ik uitstralen, ook elke ochtend. Weg met onzekerheden over onszelf!
Het zou kunnen dat je nu al iemand kent, die je partner kan zijn, je maatje, maar dat je geen vertrouwen hebt. Door uiterlijke normen opgelegd door de maatschappij.
Ik ben zover dat ik echt wel de schoonheid van mensen kan zien.
Ook van iemand in het bijzonder, heeel bijzonder.
Vertrouw elkaar meer, geloof in aantrekking en klik....
Wie weet wat moois er komt...
Hoe moeilijk ook, vind jezelf mooi, want dat is ieder van ons echt wel...
Ik zeg het ook tegen mezelf, want als ik acne in mn gezicht zie twijfel ik ook aan mijn uiterlijk. Op de schaal schoonheid volgens t boekje scoor ik waarschijnlijk erg slecht en toch vertrouw ik dat er wel iemand me mooi vindt...misschien nu al, of morgen, of overmorgen .
Laat ons gewoon allemaal wat minder streng zijn voor onszelf...dan komt t wel goed.
Niemand is perfect he!
(en als ik dit nu ook elke dag herlees, lukt t mij misschien ook ;-))
Dikke knuf
Mieke