Manmanman

Met deze titel is dan ook meteen het hele onderwerp van dit schrijfseltje duidelijk :-).
Ik heb in sneltreintempo herlezen wat ik schreef, de laatste 4 jaar, want zo oud is dit blogje nu.
En pfff, ik weet het, het gaat constant over twijfels, en gevoelens, wel of niet, en veel passanten...
t Is een beetje pijnlijk en bijna beschamend om te lezen, anderzijds, ik ben vaak heel naief geweest, of goedgelovig, of optimistisch.. hoe je het ook omschrijft, het ene klinkt beter voor mij dan het andere, ik was er toch wel bij elke keer...
En toch heb ik ook altijd het gevoel gehad dat ik geleefd heb hoor, de laatste jaren. Ik heb gefeest en gedanst, ben naar concerten geweest, ben de natuur ingetrokken met mn dochter, heb leren tot rust komen, heb leren genieten van de kleine dingen. Er is veel shit gepasseerd, mn ex zn rare goestingskes, de borstkanker van mn tante, het kinderdagverblijf hier...
En ik zit hier nog, en heb het allemaal alleen overleefd. Tuurlijk heb ik af en toe steun gehad, maar uiteindelijk zat ik elke avond alleen he.
Ik ga in elk geval nekeer stoppen met filosoferen over waarom ik dan alleen zit hier. Let come what comes, time will tell what life will bring me.
Misschien moet ik dan in alle ernst nekeer tijd maken om iets te doen met mn poezie, of met mn proza. Maar ik kan alleen maar over mijn eigen leven schrijven, over wat ik zie, meemaak...
Fictie is niks voor mij, denk ik. Economisch gezien is het nu wel interessant een handboek te schrijven over zuinig leven, maar die bestaan al zeker? :-) Da gat in de markt is al gevuld, jammer! :-)
Geef het maar tijd, en als ik die tijd niet heb, staan op deze website, en op mn oude computer, al mn schrijfsels verzameld. Voor Sensi... en voor alle alleenstaande ouders die te maken krijgen met allerhande emoties, waar je als gewoon gezin niet in de buurt komt, en voor alle partnermishandelde mannen en vrouwen, en voor alle ouders wiens kind het slachtoffer is van een pedofiel...en voor alle mensen die te maken krijgen met bruut geweld in hun omgeving, dat het een troost moge zijn voor hen. Alleen jammer dat alles van dit lijstje, elke dag gebeurd, nog steeds.
Dus toch niet alleen over manmanman. Hehe dat lucht op. Maar dat is mss mijn diepste droom, dat ik anderen kan helpen met wat ik meemaakte, uit mijn ervaring.
Sebiet nog n tekstje van Natalia aan toevoegen. Gaat eigenlijk over dat de kracht in jou zit, in elk van ons, je moet ze alleen zien te vinden.
Genoeg gefilosofeerd.
Mijn strijk is ervoor blijven staan, die zal voor morgen zijn.
Sweet dreams
Dikke kusseknuf
Mieke