Kabbelend leven

Hier zit ik dan, op n zaterdagavond, relax aan mijn bureau thuis, met een half oog op de tv waar voetbal speelt, met de goeie ouwe Bruce Springsteen in mijn oren, mn benen omhoog.
Tevreden.
Mijn huisje is zoals ik t wilde, al mijn droommeubels staan er, niks meer nodig van meubels.
Project af. Alles past samen.
Er hangt nu ook een pentekening van mijn grootvader. Hij heeft er vele gemaakt, altijd kerken, kapelletjes, abdijen... de mens was heel gelovig. Ik deel dat iets minder, maar de kracht van zijn tekeningen voel ik wel. Hij heeft ze met liefde gemaakt.
Ik glimlach. Voldaan.
Ik ben klaar voor een volgend project.
Aangezien ik nog steeds single ben, weiger ik me toch te concentreren op "de liefde". Concentratie erop of niet, t moet vanzelf komen en ik heb weer geen zin om nog te zitten zoeken op internet of wherever :-).
Dat wordt dus niet mijn volgend project.
Nee, ik ga de vrije wereld in zoals ze dat zeggen.
Ik wil weg uit het bekrompen België, weg uit Europa.
Misschien ook wel een beetje weg van de mensen. Ik bedoel daarmee niet dat ik weg wil van zij die me liefhebben, maar ik wil vaker de natuur in trekken in de weekends. En niet hier in België.
Ik droom van Canada, meer bepaald de provincie Quebecq. Een paar enorme grootsteden maar vooral veel mooie natuur.
Ik wil Sensi niet meer laten opgroeien in een grauw land waar je ver moet gaan voor een beetje prachtige natuur.
Het klinkt misschien gek maar ik heb het gevoel dat ik er tot rust ga komen.
Ik weet dat t niet simpel gaat zijn, veel geld gaat kosten en een grote stap in t duister is.
Maar verdorie we leven maar één keer en zoals Dana me al vaak zei en ik ben een brave dus ik volg haar raad :-) ): je kan beter spijt hebben van iets wat je gedaan hebt, dan van iets wat je niet gedaan hebt. t Klopt als een bus.
Voorzichtig ga ik verder, eerst n infoavond binnenkort en dan zien we wel weer...
En ik word er rustig van. Misschien is het gewoonweg wel het idee dat mijn leven zo niet hoeft te zijn als ik niet wil snap je?
Dat ik niet geleefd word door waarden en normen, door verplichtingen en hebzucht. Dat ik daar van los kan komen en zelf ergens voor gaan. Dat ik weet dat ik er sterk genoeg voor ben en dat ik mijn mannetje kan staan. Het is definitely een gevoel van vrijheid dat ik niet wil missen. Het doet mijn hart opspringen en maakt me gelukkig, ontroert me...ik leef vééééél intenser dan zovele anderen en dat maakt me blij...
Dus neem me niet kwalijk dat ik dan ook mijn leven anders inricht...
Lov'y'all
Amy