Leven...

Ik geniet van de rust die er nu in mijn leven is. Dat komt vast door mijn fijn appartement, mijn geweldige dochter, mijn hobby, fijne mensen rond mij...
Elke dag is een nieuwe, om te proberen genieten van kleine dingen tussen het overleven door.
Het is de kunst om kleine lichtpuntjes te vinden tussen de harde of stresserende of drukke dagelijkse kost door, zoals: uitkijken naar een opgeruimde woonkamer, een ruime warme badkamer, de kans om te zingen en dansen als ik wil, te bewegen tot ik er bij neer val, te knuffelen met mijn dochter zoveel ik wil, met haar rustig worden in een vast avondpatroon...
of gewoon s middags een wandelingske doen in Mechelen, een frisse neus en even tot rust komen van de drukte op het werk...lachen met de collega'som kleine dingen, humor is zooo belangrijk!
Ik kan hier nog een heleboel schrijven, allemaal kleine dingen...
De afgelopen jaren had ik ook altijd grote dromen met als belangrijkste punt: een man, een kindje bij, een huis kopen...
Ik leg mijn focussen nu anders, ik kjk sowieso elke week uit naar de zaterdag om te gaan trainen, maar ook naar wandelingen in het park met mijn dochter en daarna een warme chocomelk gaan drinken, kerstavond bij mijn neef gaan doorbrengen, dingen samen doen met mijn dochter. Voor mezelf dan de tijd die ik heb voor mij alleen als ze in bed ligt. t Is fijn.
Vandaag had ik het met een collega over de tekens die je krijgt in je leven, ik zag er met haar zelfs vandaag. Ik heb er misschien zelf ook een paar gehad de laatste tijd. Ik beschreef eerder het gevoel bij het graf van mijn grootouders. Dat gevoel heb ik ook gehad toen ik vorige week naast iemand naast stond, de persoon die ik eerder al beschreef. Is het een teken? Ik denk het wel. Zegt dat iets over de toekomst? Ik denk het niet, want ik weet niet of je ervan uit mag gaan dat de toekomst vast ligt. Er zijn zoveel kleine dingen die kunnen gebeuren en alles omgooien. Staan die al op voorhand vast? Misschien wel. Dus dan zou er ergens een scenario van ieders leven bestaan? Goh, raar idee. Gelukkig blijft zowel het goede als het minder goede een verrassing voor onszelf. Geloof ik dat er nu al een sterke band bestaat met die persoon die ik nog maar 2,5 maand ken, maar waar ik hetzelfde gevoel bij heb als bij het graf van mijn overleden grootouders? De warmte, de geborgenheid, geliefdheid, veiligheid...ja dat geloof ik ergens wel, t is iemand die ik zeker moest tegenkomen, ik weet alleen niet hoelang we in elkaars leven gaan blijven en in welke hoedanigheid, maar zonder twijfel is hij een sleutelfiguur in mijn leven. En verder... time will tell... Alleen rust en kalmte én humor én genieten van de dagelijkse kleine dingen kunnen een mens redden!
Ja het leven is mooi, als je er oog voor hebt.
Ik blijf het zeggen: geniet van de kleine dingen, en vergeet niet rust op te zoeken buiten het werk!
Dikke knuffel
Annemie