Misselijk

Vraag me niet hoe het komt maar ik ben vreselijk misselijk en moe.
Hà wie weet ben ik niet schijnzwanger ;-)))
In elk geval, ik vind het niet grappig pfff
Dus ga ik bed in maar niet voor ik jullie een schrijfseltje van mezelf meegeef:

"Ik wil me koesteren in de warmte van de zon,
Mijn hoofd op haar stralen leggen
Mijn lichaam gewillig naar haar schijnsel voegen"

Het kwam in mijn hoofd op op weg naar de trein.
Ik heb zo enorm genoten van de warmte van de zon op mijn blote benen (die ik eindelijk durf te tonen na zovele jaren), zaaalig was het.
Het maakt het makkelijker als je zonder partner bent, het is een warmte die je meer omsluit dan een partner ooit kan, fysisch gezien toch...
Het laadt je batterijen weer op...
Maar het is wel zo dat het enkel fysisch is natuurlijk.
Ach op zo'n moment in de zon valt dat best te verwaarlozen. :-))
Op deze moment zou het anders wel fijn zijn moest er iemand 'ns bezorgd om me zijn, me vragen hoe het met me gaat, me een glaasje water brengen en m'n pyama halen.
En me verder met rust laten maar er gewoon zijn, met liefdevolle blikken.
Dat is wat ik het meeste mis en zo'n dingen zijn voor mij een must in een relatie.
Ik ben nu al heel lang zonder sexueel contact en ik zeg niet dat ik het niet mis, maar het valt in het niet bij het gemis van de inhoudelijke kant van een relatie, het omhullen en omhuld worden.
Toch kan ik er nu wel wat rationeler over praten en valt het gemis minder zwaar op deze moment.
Dankzij de zon misschien?
In elk geval lijkt lichttherapie (lees: zonnebank) in de winter me geen slecht idee als ik hem alleen door moet.
En nu ga ik mijn bed in!
Slaapwel!