Ex

Vandaag met mijn neus keihard op de feiten gedrukt dat als je een kind hebt met een ex dat je daar op de een of andere manier altijd een beetje aan vast zit, voor de rest van je leven en dat een eventuele toekomstige ook daar rekening mee zal moeten houden.
Maar hoe kan je als vader van een kind, een prachtige dochter, nu liegen in godsnaam om haar niet te moeten zien en zelf lekker op je luie kont op vakantie te gaan?
Ik was razend, razend!
En geloof me, ik ben niet snel kwaad te krijgen.
Ik was zo moe van het vechten voor alles, mijn opleiding, de bij momenten psychologische strijd met Sensi, het overleven als alleenstaande...
Pfff
Het was me effe te veel en ik heb een flinke huilbui gehad maar ze was erg verlichtend.
in elk geval: vrederechter, here I come!
IK ga voor een meer vastgelegde regeling en een hogere alimentatie!
EIndelijk, hoor ik sommigen zuchten. Ja eindelijk, zoals alles in het leven, is er voor alles de tijd, als de tijd er rijp voor is. En niet eerder. De tijd of de persoon in kwestie natuurlijk.
HIj zal er in elk geval spijt van krijgen dat ie tegen me gelogen heeft: de kruik gaat zolang te water tot ze barst. (excuseer ik herinner me de latijnse versie niet meer, ik schijn qua kennis die me niet interesseert een erg kort geheugen te hebben, en qua kennis die me wel interesseert een eeuwig ;)), of toch iets daar in de buurt)
Ik heb wel niet meer het: Lonely in Shangai gevoel eigenlijk. Ik heb nu een grotere groep vriendinnen dan een jaar geleden en ik heb zo ontzettend veel steun aan ze! (met speciale dank aan Dana!)
Ach we zien wel weer (oh jee, ik krijg zelf bijna een afkeer van mijn allesrelativerende zinnetje dat lijkt op dat uit de Fabeltjeskrant)
Om dan maar in de stijl te blijven:
tot de volgende keer!
oogjes dicht en snaveltjes toe!
Slaapwel!