En dan is er angst...

Angst om...
om nooit meer te kunnen wennen aan een relatie als de kans zich dan eindelijk voordoet.
om zo onafhankelijk geworden te zijn dat ik me opgesloten ga voelen in een relatie.
om dan opeens, hoe groot mijn behoefte eraan nu ook is, geen lichamelijk contact meer af te kunnen.
omdat ik niet meer weet hoe het is om in een relatie te zijn, hoe het is om samen te wonen.
omdat...pffff
anderzijds angst om niemand meer te vinden en alleen te blijven, nooit meer een maatje te hebben, a partner in crime, een lief...
Als alles in het leven is het heel dubbel en weet je hoe het komt dat ik dat deze avond allemaal zat te bedenken?
Daarstraks aan het station in Mechelen, stond een koppeltje een lekker vettige tongkus te geven.
En mijn eerste reactie was: jakkes , volkomen gedegouteerd. ;-)))
Ik realiseer me nu ook dat, waar ik vroeger verlangde naar het gevoel van een superverliefdheid, ik nu verlang naar diepgewortelde liefde, elkaar begrijpen zonder woorden, kleine attenties, en ook wel verliefdheid maar niet eentje die al de rest wegvaagt en overheerst.
Keep on dreaming, keep on dreaming, keep on dreaming (iemand Finding Nemo gezien? Blijven zwemmen blijven zwemmen :-)))
Ach, niet dat ik hier depri zit te wezen... enne ik ben niet bang van spinnen, muizen enzovoort.
Ik moet mijn imago dringend weer opkrikken na het blootleggen van mijn angsten he.
De sterke stoere vrouw is back. grrr
:-))
Enfin, ik ga een dutje proberen doen. Ik bedoel een schoonheidsslaapje in mijn bed n hopelijk morgen goed uitgeslapen want want (aa ik doe hetniet graag maar bon) ik ga opruimen, afwassen, wassen en voor tschool werken morgen!!
En als het meeste al gelukt is daarvan, beloon ik mezelf met een concert denk ik.
:-)))
En zondag doe ik voort!
En volgende week de avonden.
En dan zou ik toch al ergens moeten staan vind ik.
Hoop ik.
Slaapwel!
xxx