Leven

Ben aan t incasseren vind ik persoonlijk.
Door de iets minder koude temperaturen, is het hier nog vochtiger dan anders.
Om te huilen gewoonweg.
Echt om te huilen.
Ben machteloos.
Kan moeiljk dit contract gaan verbreken. Zou me teveel geld kosten.
En dan sta ik ook nog voor een eindwerk en eindstage he.
Waar ik dringend aan moet beginnen.
Maar k word hier zo moe van he. Ongelooflijk moe.
t Lijkt wel of ik in mijn eentje draken moet verslaan en bergen beklimmen.
Maar elke keer komt er een nieuwe draak en een hogere berg.
Benieuwd of er aan t einde van de weg een superverrassing wacht.
In een computerspel krijg je dan extra krachten, mooie nieuwe outfits ofzo.
Ben ik niks mee :-).
Ik wil gewoon een rustpunt.
Een keurig appartementje, eenvoudig maar oke, een ridder aan mijn zijde...
En ook wel wat meer kans om in de week nekeer effe weg te zijn.
Eens gaan dansen ofzo met Dana.
Ben eigenlijk van plan om dat te doen na de stage.
Want daar zie ik ook bergenhoog tegenop.
k Weet het ik moet doorzetten, maar t is niet altijd zo simpel.
Daarstraks nog tegen mijn cheffin gezegd: ik moet alles alleen dragen, alles regelen, voor alles oplossingen zoeken... en ik krijg er steeds meer miserie bovenop.
Fijn...
Begin er echt moe van te worden.
Kotsbeu zeg maar.
Weegt en drukt op mijn schouders.
Ach ben moe, wil gaan slapen maar heb geen zin om alleen in bed te liggen...
Zal wel een dipje zijn..
Mag ik ook een keer hebben zeker?
Hopelijk is t morgen voorbij, want ik heb dat niet graag :-))
Werk ook keihard op t werk, er is er eentje ziek en we moeten toch echt wel achterstand inhalen.
En mijn ogen zijn kurkdroog en dus een goeie, opluchtende huilbui zal het ook niet worden. Vrees ik. Kan goed helpen normaal gezien.
Ah mijn hoofd wordt een beetje leeg. Hopelijk kan ik het vergeten... al is dat moeilijk met de geur die hier hangt in de gang en de slaapkamers.
Bon, mijn hoofd ligt bijna op t bureau.
TIjd om te gaan slapen en te hopen dat daar vergetelheid te vinden is voor een aantal uren.
Al zal die vergetelheid niet bewust ervaren worden door mij dan.
En zo is er iets goeds en iets slechts aan alles.
That's life.
EN slechte dagen gaan voorbij en er komen er wel weer goede.
Vast en zeker.
Al moet ik er een draak meer voor verslaan en een berg extra beklimmen, wat is dat draakje nou en die berg?
It will be worth it.
Mijn positieve kant groeit net genoeg om mijn pyama aan te doen en met een zachte smile mijn bed in te duiken.
Dikke kusseknuf, en krijg ik er ook een?
Minnie