Time flies

Weer veel gebeurd de laatste tijd.
Tja, veel spanning gehad, gelukkig is er nu tijd voor ontspanning!
Op t werk zijn er dingen uitgepraat, na een bom die ontploft is.
Ik heb er wel iets van geleerd: ik kan niet tegen spanning; dat ik niet tegen horror en thriller toestanden kan, dat wist ik al, maar ik heb niet beseft hoe hard ik letterlijk in elkaar kruip bij spanningen tussen personen.
Ik kan er niet tegen. Besef dat dat ook komt omdat ik thuis nooit zoiets zag en als er ruzie was met mijn zus, zag ik mijn moeder hetzelfde doen als ik nu doe: in elkaar kruipen.
Gek he...ach ja er blijft altijd wel iets aan een mens om aan te werken he.
Enfin, verder heb ik een poging gedaan om mijn vochtige woonomgeving sneller te verruilen voor een droge.
Een bezoek aan de assistent van de burgemeester heeft toch iets opgeleverd hoor.
Een andere sociale woonmaatschappij waar hij in het bestuur zit en waar ik wel meteen in aanmerking kan komen voor een appartement.
In Sint Gillis dan nog, waar Sensi school loopt.
In een groene omgeving, alleen heb ik het niet zo voor dat blokgedoe...ben nogal bang om te slapen op een verdieping hoger dan de tweede...maar wie weet heb ik geluk he?
En ik weet dat je met de medebewoners enorme pech kan hebben.
Maar ik verkies een droge goedkope woning boven een vochtige en duurdere... no choice! En zeggen dat ik nog geen dag werkloos geweest ben in mijn leven!
Hard werkende vrouw, job van nine to five, betaalt zich blauw aan kinderopvang...
t Leven is hard maar ik laat me er niet ongelukkiger door worden. Ik ben nog steeds blij dat ik geen huis meer moet delen met mijn ex dat is het belangrijkste!
Dit is nog steeds vrijheid!
En dan binnenkort, een afspraak met een andere (goedkopere) advocate.
Toch maar eens kijken wat we kunnen doen he.
Sensi is nu een weekje op vakantie met oma en tante Ilse en haar 3 dochters.
Ik houd mijn hart vast, ze is net zo bang in water als ikke en het ongeduld van mijn zus kennende. Aiai
Ik hoop dat ze Sensi niet dwingt tot iets wat ze niet wil.
Want dan doet Sensi niks meer, ik herken het zo. Jammer dat ze nu net dat ook moest erven van mij...Maar de rest is gelukkig wel goed;-)))
Ze heeft absoluut mijn levenslust en vrolijke aard, staat véél sterker in haar schoenen, is sociaal, komt met iedereen goed overeen (volgens de juf) en heeft sinds kort ook een echt exclusief vriendinneke (twee handen op 1 buik volgens de mensen van de opvang).
Een verlegen lief meisje van een jaar jonger. Misschien moedert ze er wel wat over maar dat denk ik niet, het lijkt eerder of ze elkaar wat aanvullen.
Ze is wel een jaartje jonger dus volgend jaar zal het wel hard zijn als Sensi naar het eerste leerjaar gaat.
In elk geval is het fijn om te zien hoe gelukkig ze is op deze school.
Ik vind het zelf een geweldige school.
Ze heeft net genoeg van dat "gemeenschap waarin iedereen elkaar kent" gehalte en toch is ze niet zo klein dat iedereen het meteen weet als er iets gebeurd...
Perfect, ik denk dat het voor Sensi een veilige haven is na al de omzwervingen, en ze begint er ook in te geloven dat ze hier zal opgroeien...
Ik hoop het ook voor haar! Hier zou ik me graag settelen eigenlijk, maar dan niet alleen...
Dat laatste is onvoorstelbaar dus plan ik mijn toekomst alleen... hoewel, ik ga ervoor! als er binnen twee jaar geen partner is, zoek ik een spermadonor ofzo...ik zie nog wel hoe ik het doe maar een tweede kindje komt er!
En dan doe ik het wel alleen!
Puh, strong woman! :-)))
Een zoontje lijkt me ook wel leuk maar als het een dochter is heb ik al een naam... een eerbetoon aan mijn meter, de oudste zus van mijn moeder: Roos. (ze heette Rosa)
Eigenlijk heb ik voor een zoon ook al een naam maar tja, die zou nog kunnen veranderen, hoewel ....
Ik vind Jesse erg mooi!
Ik schrijf dit hier nu wel allemaal maar eigenlijk sta ik er erg weinig bij stil hoor! Het is echt niet dat ik er constant mee bezig ben...
Enfin, ik heb nog vanalles te doen en daar ga ik dan maar nekeer aan beginnen.
Dikke kusseknufjes!
Minnie