Nieuwjaarswensen

Oke de laatste weken lijk ik in een film te zitten, ik had me mijn carriere als actrice wel anders voorgesteld, dit voelt namelijk te echt aan. Het is echt.
Het overkomt echt heel veel mensen, alleen weten we t niet.
Het pijnlijkste is om je kind pijn te zien hebben omdat het beseft dat ze haar vader niet gauw nog gaat zien en omdat ze niet echt kan vatten wat hij verkeerd gedaan heeft.
Ik durf wedden dat hij het niet eens aan zijn hart laat komen. Hij zal vooral druk bezig zijn zichzelf te redden en goed te praten.
Gelukkig wordt de zaak serieus genomen en goed opgevolgd.
En heeft iedereen alweer door wat een leugenaar hij is (ik kan niet zeggen een geweldige leugenaar want anders zou niemand hem doorhebben).
Ik voel me er supersterk bij, iedereen vraagt zich af wanneer ik nu eindelijk n keer ga instorten, maar wat niemand ziet als ik elke avond alleen ben, is dat ik n paar prachtige trages opzet en nekeer goe bleit...allé, niet elke avond maar als de spanning er eens af moet.
Zo gaat dat bij mij.
Wat niet wil zeggen dat ik geen rottige dagen achter de rug heb, maar t was vooral spanning om niet weten wat er ging gebeuren en verdriet om mijn dochters verdriet.
Toch voel ik me ook sterk...ik word langs alle kanten bevestigd in mijn waarde als mens nu, in mijn waarde als moeder, ik mag dan geen perfecte huisvrouw zijn maar ik doe mijn best een goed mens te zijn en een goede moeder, en een goede vriendin voor mijn vriendinnen. En ik doe dat niet slecht, helemaal niet.
Ik wens aan iedereen voor 2007, een gezond, gelukkig leven...probeer goed te zijn voor elkaar, geniet van de kleine dingen in t leven, dan kan je dagelijks gelukkig zijn!
Liefs
Annemie

Herfstregen

Harde tikken op canvas
Cirkels in de plassen
Hopen bladeren als tapijt
Felle kleuren tegen de sombere hemel

De wereld verkleint
Aarde dichter tegen de wolken
K kijk strak vooruit
Wil snel naar huis
Waar t warm en droog is!

Morgan Heritage - verdriet en troost

Echt prachtige muziek en vooral ongelooflijk rake teksten.
Via woede afscheid nemen van gevoelens is dus geen goed idee want vroeg of laat word je er mee geconfronteerd...
Ik ben in de war, in mijn buik zit bij wijze van spreken nog mijn mannelijke muze en wat ik een tijd geleden zo graag wilde, daarvan weet ik niet of ik het nu nog wel wil.
Laat ons zeggen dat er sowieso een aantal zaken aan te pakken zijn die ik wil aanpakken voor ik een relatie begin en dat ik mijn pas ontdekte reeds bestaande geluk even niet in gevaar wil brengen door een relatie.
Of zit ik met de verkeerde personen in mijn hoofd?
Geen idee, ik ga slapen!
Vermoeidheid is een slechte raadgever dus... slaapwel...