Tranen met tuiten

Mijn favoriete tante heeft borstkanker, of hopelijk had...
Maar na de operatie wacht er nog een lange weg en daar begint ze morgen aan.
Ik zag haar vandaag en ach ik zie haar zo graag, ook al ken ik haar niet zo heel goed en zie ik haar wel regelmatig maar niet veel.
De hele weg naar huis was nogal mistig eigenlijk.
En ook nu heb ik het ontzettend moeilijk. Door wat zij al meemaakte en door wat ik meemaakte voel ik me verbonden met haar, heel erg verbonden.
Ik heb het gevoel dat het iets woordenloos is wat ons bindt, ik voel het elke keer ik haar zie.
Ik duim voor haar dat het een makkelijk te dragen moeilijke weg wordt en als iedereen die dit leest even aan haar denkt dan zal ze vast extra energie krijgen.
Mensen zeggen vaak: het leven is zo moeilijk en zwaar, maar dat is zever, meestal zijn het de mensen die het elkaar moeilijk maken en elkaar pijn doen. Maar in dit geval, dit is wat het leven zwaar maakt: ziektes, lichamelijk ongemak. Of hier mensen aan de oorzaak van liggen durf ik niet zeggen, misschien onrechtstreeks door t milieu naar de maan te helpen maar bon.
Het is al niet gemakkelijk om afstand te nemen van mensen rondom je, die je pijn doen, het je moeilijk maken, dat is al aartsmoeilijk, maar wat als het in je eigen lichaam zit? Dat kan je niet achterlaten he, daar moet je zeker door.
Misschien is dat waarom ik probeer altijd door de problemen te gaan, alles te doorleven in plaats van het te proberen vergeten... ik blijf erover praten tot ik er vrede mee heb dat het mij overkomt.
Slaapwel aan allen die ik liefheb
Amy

Kabbelend leven

Hier zit ik dan, op n zaterdagavond, relax aan mijn bureau thuis, met een half oog op de tv waar voetbal speelt, met de goeie ouwe Bruce Springsteen in mijn oren, mn benen omhoog.
Tevreden.
Mijn huisje is zoals ik t wilde, al mijn droommeubels staan er, niks meer nodig van meubels.
Project af. Alles past samen.
Er hangt nu ook een pentekening van mijn grootvader. Hij heeft er vele gemaakt, altijd kerken, kapelletjes, abdijen... de mens was heel gelovig. Ik deel dat iets minder, maar de kracht van zijn tekeningen voel ik wel. Hij heeft ze met liefde gemaakt.
Ik glimlach. Voldaan.
Ik ben klaar voor een volgend project.
Aangezien ik nog steeds single ben, weiger ik me toch te concentreren op "de liefde". Concentratie erop of niet, t moet vanzelf komen en ik heb weer geen zin om nog te zitten zoeken op internet of wherever :-).
Dat wordt dus niet mijn volgend project.
Nee, ik ga de vrije wereld in zoals ze dat zeggen.
Ik wil weg uit het bekrompen België, weg uit Europa.
Misschien ook wel een beetje weg van de mensen. Ik bedoel daarmee niet dat ik weg wil van zij die me liefhebben, maar ik wil vaker de natuur in trekken in de weekends. En niet hier in België.
Ik droom van Canada, meer bepaald de provincie Quebecq. Een paar enorme grootsteden maar vooral veel mooie natuur.
Ik wil Sensi niet meer laten opgroeien in een grauw land waar je ver moet gaan voor een beetje prachtige natuur.
Het klinkt misschien gek maar ik heb het gevoel dat ik er tot rust ga komen.
Ik weet dat t niet simpel gaat zijn, veel geld gaat kosten en een grote stap in t duister is.
Maar verdorie we leven maar één keer en zoals Dana me al vaak zei en ik ben een brave dus ik volg haar raad :-) ): je kan beter spijt hebben van iets wat je gedaan hebt, dan van iets wat je niet gedaan hebt. t Klopt als een bus.
Voorzichtig ga ik verder, eerst n infoavond binnenkort en dan zien we wel weer...
En ik word er rustig van. Misschien is het gewoonweg wel het idee dat mijn leven zo niet hoeft te zijn als ik niet wil snap je?
Dat ik niet geleefd word door waarden en normen, door verplichtingen en hebzucht. Dat ik daar van los kan komen en zelf ergens voor gaan. Dat ik weet dat ik er sterk genoeg voor ben en dat ik mijn mannetje kan staan. Het is definitely een gevoel van vrijheid dat ik niet wil missen. Het doet mijn hart opspringen en maakt me gelukkig, ontroert me...ik leef vééééél intenser dan zovele anderen en dat maakt me blij...
Dus neem me niet kwalijk dat ik dan ook mijn leven anders inricht...
Lov'y'all
Amy