Stress and confusion

Wat die stress betreft, dat gaat over t werk.
Tot voor 4maand hadden we een boeiende job met een computerprogramma dat weliswaar niet perfect was, maar dat voldeed, waar we een goed werktempo mee hadden, waardoor we tijd hadden om met de wetgeving bezig te zijn, opzoekingen te doen voor moeilijkere dossiers. Ik deed mijn werk erg graag toen. s Avonds was er nog energie over om "vanalles" te doen...
En dan kwam de melding dat ze gingen beginnen met een nieuw programma waar allang aan gewerkt was. Het concept was absoluut niet slecht, de voorbereidende opleidingen vrij duidelijk en aantrekkelijk. En dan ging het in productie....
Elke avond stikkapot thuiskomen, duizend en één excuses moeten verzinnen aan de telefoon, uitgescholden worden, dingen willen proberen die nog niet geprogrammeerd blijken te zijn (maar dat wisten we niet natuurlijk), bugs, ik had er nog nooit van gehoord, maar er is geen werkdag meer zonder :-) enzovoort...
Het zorgt voor behoorlijk extra stress en op vrijdagavond een vorm van uitputting die niet prettig meer is.
Tot zover mijn gezaag over t werk :-).
En dan is er de verwarring...t zal wel duidelijk zijn op welk gebied zeker? :-)
Twee maanden terug iemand leren kennen, heel toevallig, maar er was van in t begin aantrekking, bij mij toch.
Vanalles gebeurd, ook wel wat gepraat en mja, nu ben ik in een stadium dat ik hem graag beter zou leren kennen, maar ik weet niet eens of hij een lief heeft. En iedereen kent vast mijn principe wel, ik begin niks met mensen die een lief hebben, daar hou ik afstand van...ik wil niks kapot maken.
Het is wel zo dat ik hem mooi vind, en dat die mysterieuze aantrekking voor rare dingen zorgt. De vlinders probeer ik uit alle macht tegen te houden (tja klinkt raar uit mijn mond maar ik moet toch n keer proberen ook verstandig om te gaan met mijn liefdesleven) zeker zolang ik niet weet of hij single is of niet.
t Is moeilijk...daarstraks een heel raar begroetingskusje, twee weken terug eerste keer kus gekregen, gewoon op de wang, vorige week op een derde van mijn mond en vandaag, we leken wel twee steenezels bij elkaar, naar elkaar kijken, niet afwijken en daardoor kwam de kus gewoon op de mond terecht...
En dan moet ik mijn vlinders in bedwang houden? Grote, zware opgave voor mij :-).
Ach ja, time will tell zeggen ze dan, maar aangezien geduld niet mijn sterkste kant is, rest er mij alleen nog galgenhumor zeker?
En zelfs die komt niet als je t wil.
Ook wel even gepraat met hem en goh, echt elk huisje heeft zijn kruisje he.
Hij heeft zijn beste maat met de moto zien doodrijden voor zijn ogen.
Het leven spaart niemand denk ik dan. De ene wordt anders geraakt dan de andere maar iedereen moet een manier zoeken om verder te gaan met leven, zij die achterblijven toch.
Ik probeer me in te beelden wat een impact het heeft op je leven zoiets te zien.
Onvoorstelbaar is het.
Ondanks alles in het leven blijf ik geloven dat er iemand is, een man, die me graag naast zich wil om wie ik ben, die me begrijpt. En hetzelfde van mij naar hem in omgekeerde richting natuurlijk.
Als ik maar geduldig genoeg ben, en rustig genoeg blijf, en niet weer ga internetdaten, dan komt die man...of misschien is ie er dus al :-).
Wie weet....
Voilà, take care en big hugs (want t was gisteren knuffeldag!).
tataaaaa :-))
xxxxx
Mieke

Terug in roulatie, of hoe zeggen ze dat? :-)

Hallo allemaal!
Na een half jaar samenwonen, ben ik terug alleen met Sensi.
Het doet deugd om weer met haar alleen te zijn, eerlijk gezegd. Als het niet gaat, dan gaat het niet he.
Ik weet alleen dat ik me weer mezelf voel.
Ik vraag me nu wel af, of elke relatie automatisch inhoudt dat je jezelf niet meer kan/mag zijn.
Waarschijnlijk zal ik een vertekend beeld hebben maar serieus, ne mens begint eraan te twijfelen op de duur.
Enfin, ik wilde graag in Dendermonde blijven wonen maar alleen als we hier een sociaal leven kunnen uitbouwen, en daar zijn we mee begonnen. Sensi gaat turnen op zaterdagvoormiddag van half tien tot elf uur en ik ga Wushu doen op zaterdagvoormiddag van half elf tot half één.
Wushu is eigenlijk beter bekend als Kungfu, en is een Chinese gevechtssport. Er is een uur opwarming en stretching en daarna een uur oefenen aan de bewegingsvorm, met of zonder stok.
Het is heerlijk, ik vind het echt fijn en ik amuseer me ook, er zijn leuke mensen en ik hoop dat er zeker een sociaal leven uit kan groeien, alles op zijn tijd wel natuurlijk.
Achteraf gaan sommigen nog iets drinken in de cafetaria van de sporthal en vorige zaterdag ben ik voor de eerste keer meegeweest. Heel leuk! :-)
Sensi turnt in de zaal naast ons en komt dan na het turnen haar kleren halen in onze zaal, gaat zich omkleden en amuseert zich nadien wel, of met vriendinnetjes of met haar Nintendo DS of met n boek...
Ik ben wel blij dat ik nu ook fysiek iets kan doen en t voelt heerlijk! Dat stretchen is zaalig en god voor de lenigheid, er zijn conditieoefeningen bij en ook dat voel ik...op een positieve manier.
Het oefeningen van de handbewegingen is erg rustgevend en het uitvoeren van bewegingen met de stok zijn een echte uitdaging. Ik ben niet zo'n held in het meteen doorhebben van de bewegingen, ik denk te veel (dixit Pascal, die vorige week les moest geven aan de "beginnelingen") haha hij had t niet beter kunnen zeggen, t is zo! :-)
Enfin, ik kijk uit naar die zaterdagen!
Nu ga ik een beetje genieten van mijn gehuurde appartement. :-) Weliswaar is er nog geen werkende keuken maar bon, dat komt wel, er staat er wel een nieuwe in , maar ze is nog niet klaar.... :-)
Dikke kusseknuffen en tot de volgende keer!! :-))
Annemie