mamaSensi

Carpe Diem!

donderdag, november 17, 2005

Eindwerk en nog veel meer

Zoals de meesten onder jullie wel al weten, zit ik nu in mijn laatste jaar opleiding kleuterleidster.
En mijn eindwerk zal gaan over kleutertoneel. Of hoe kleuterleidsters kunnen omgaan met de voorbereidingen en verwerkingen rond gaan kijken naar het toneel.
En er komen zeker ook reacties aan bod van mensen die er professioneel mee bezig zijn.
Enfin, ik heb een promotor, ik heb een onderwerp, ik heb een structuur dus om het in mei af te moeten geven denk ik dat ik voorlopig goed bezig ben.
Verder gaat het leven zijn stille gang.
Geen reactie meer van ex, dus benieuwd wat zijn volgende zet gaat zijn.
Morgen ga ik weer een dagje het kleutergewoel induiken om even kennis te maken met de kindjes (waarvan ik er sommige vorig jaar al in de klas had in de eerste kleuterklas), met de vaste gewoontes en het materiaal in de klas.
Het lokaal en de juf ken ik wel al.
Ik deed er immers mijn allereerste stageweek ooit.
De juf is iemand met een enorme schwung, die altijd iets nieuws wil uitproberen, maar ook enorm vertrouwd is met de basis van het katholieke kleuteronderwijs: de leerplannen en ontwikkelingsaspecten.
Ze heeft ook altijd originele knutselideetjes.
Ik leer dus altijd veel bij van haar, daarom heb ik zelf gevraagd aan de directeur om dit jaar weer bij haar te mogen stage doen.
Het klikt gewoon met haar en de manier waarop ze me iets leert over hoe ik moet omgaan met bepaalde situaties, hoe ze me bijstuurt, altijd op dezelfde kalme supervriendelijke en motiverende manier.
Ik ben er echt blij om dat ik terug bij haar kan staan.
En o ja, ik heb nog 1 overzetsel van verleden jaar: een ontdekdoos voor wiskunde.
Deze juf is toch niet toevallig één van de juffen en meesters die hebben meegewerkt aan het leerplan wiskunde zekers!
Dus als ik op mijn school niet goed geholpen wordt, dan kan ik nog terugvallen op deze juf!
Gelukkig!
Enfin, ik ben moe en t zal een drukke dag worden morgen.
Verder is alles kalm, vooral op liefdesgebied ;-))
Dat zou goed zijn, en meestal is dat een stilte voor de storm haha.
Oh ja, ben naar Anouk gaan kijken in t Sportpaleis!
Was ongelooflijk superfantastisch, megakippevlees, gezongen.
Echt een klok van een stem heeft ze, ze dans misschien een beetje raar bij momenten, maar haar zang is zo mogelijk nog beter life dan op cd.
Machtig mooi dus!
En nu slaapwel!

zondag, november 13, 2005

Mama zijn

De cirkel van het leven is rond
Ik begrijp opeens mijn eigen moeder zo goed
Als ze streng was, als ze ongerust was, bezorgd,
Als je de verscheurdheid op haar gezicht zag,
omdat ik ongelukkig was,
want ze voelde het dan ook.

Dat besef ik nu.
Men zegt dat tweelingen elkaar aanvoelen of weten dat de ander pijn heeft.
Men onderschat de moeder-dochter band enorm.

Mijn hart heeft gebloed dit weekend.
Mijn dochter was verdrietig.
En ik met haar...



Vreselijk is het dus om je dochter verdriet te zien hebben.
Onmacht.
Je wil het liefst alles opgelost zien voor haar, de oorzaak wegnemen, haar gelukkig zien.
Maar dat gaat niet en ze zal het leven ook ervaringsgericht moeten leren net als wij allemaal.
Jammer dat haar les zo vroeg begonnen is!
Slaapwel!

vrijdag, november 11, 2005

Zak

Dat is ie mijn ex, sta ik daar zoals al meer dan een jaar op vrijdagavond om 18u aan zijn deur en mijnheer geeft niet thuis, dat is dus zijn manier van reageren op de brief die ik stuurde via een advocate.
Hij vergeet wel dat hij niet mij raakt hiermee, maar zijn eigen dochter.
Ik vraag me wel eens af of ik geen bevruchting van de heilige geest gehad heb.
Dit kind, MIJN dochter, is slim genoeg om te beseffen dat haar papa haar niet wil om de een of andere reden, om te beseffen zelfs, dat hij het te druk had met zijn pleziertjes om naar haar om te kijken.
Ze is slim mijn dochter.
Maar ook nog steeds een kind en kwetsbaar, zo kwetsbaar.
Haar verdriet om het niet samenzijn van haar ouders was nog steeds tastbaar aanwezig en nu dit er nog bij!
Enfin,
ik ga me effe in de zetel zetten na een bewogen dag.
Slaapwel!

dinsdag, november 08, 2005

Angst - schrik- de peupes hebben - in mijn broek doen van schrik

Ik ben echt bang, voor de eerste keer in een hele tijd ben ik weer bang en er is niemand hier om me gerust te stellen...lijfelijk toch niet.
Er draait voor mijn ogen een filmpje, ik kan het zelfs op stand: stomme film zetten, je weet wel, zo in zwartwit uit de jaren 1930.
Veel komt terug van wat ik meegemaakt heb met hem, en ja ik ben fysiek nu eenmaal zwakker en kleiner, zijn mindere op dat gebied.
Het is toch een beetje gek worden, om jezelf dan weer te helen met loze geruststellingen die in sé niks voorstellen.
Gelukkig heb ik effe kunnen bellen met mijn moeder...ze is toch ook een hele goeie vriendin voor mij de laatste tijd, vooral ook omdat we grotendeels dezelfde principes hebben, ik zei wel: grotendeels :-)).
Ik ben toch een praterke, ik verwerk of relativeer door te praten maar ook door hier te schrijven.
Ik hou ervan om te schrijven, met woorden te spelen, ergens humor in te leggen of toch een poging doen tot.
Dit allemaal om te zeggen dat ik echt heel erg bang was daarnet , en er een beetje door aan het wegzakken was in een mist van donkere nevels.
Beetje depri dus.
Dat telefoontje met mijn moeder heeft wel deugd gedaan gelukkig!
Ik ben al iets kalmer nu.
Morgen naar een stageschool, dus ik heb een lekker lang weekend, 5 dagen thuis! Ik heb het nodig en gelukkig valt het nu net in deze stressy periode. Vrijdag zal ik sowieso een reactie te zien krijgen van hem en dan kan ik misschien toch een rustig weekend krijgen.
Hopelijk.
Ook moet ik met de auto naar de keuring, (hopelijk raak ik erdoor van de eerste keer), donderdag komt Sinte Maarten op school en ik mag gaan kijken en ja, stillekes aan in gang schieten voor mijn eindwerk.
Enkele basisvragen opstellen als uitgangspunt.
Ik heb een heleboel ideeen en inspiratie dus hey, ik moet dringend beginnen met gewoon mijn gedachten nekeer op papier te zetten.

Willen jullie alsjeblief ook een beetje meeduimen dat ik nekeer het geluk mag vinden bij iemand?
Ja ik heb iemand op het oog en hij is niet degene waar ik zolang verliefd op was!!!
Er zijn ook vlindertjes maar zoals ik hiervoor al schreef, er is zoveel meer...vooral die gezamenlijke interesses zijn super!
De vlindertjes ook maar gelukkig zijn ze niet zo allesoverheersend zoals bij de vorige "vlam" het geval was.
In dit geval zou ik wel niet willen spreken van een vlam trouwens!
Enfin ik val om van de slaap, zal wel door de stress komen dus ik kruip nekeer vroeger in t bedje vandaag.
Morgen moet ik uiteindelijk ook vroeg op dus!
Bedtime ;-))
Slaapwel iedereen!
En een dikke kusseknuf aan zij die me liefhebben en die ik liefheb!
Minnie

maandag, november 07, 2005

Reggae

Mijn ex was dol op reggae, o hij voelde zich een heuse "rastaman".
Hij vergat alleen even de kleine lettertjes te lezen.
Namelijk dat zo'n mannen een kalm leven leiden en proberen goed te doen voor iedereen, ijveren voor vrede en milieubewust zijn, tenminste dat is toch de boodschap die ze uitdragen hé. Ik wil niet naïef overkomen :-)))
En nu, heel confronterend, de eerste keer in die twee jaar, luister ik naar Morgan Heritage, van wie er een stukje tekst stond op het geboortekaartje.
Het is zo van: zal ik nu gaan huilen of moet ik me nu opgelucht voelen, wat moet ik nu in godsnaam voelen?
Ik vind de muziek en teksten magnifiek, het ritme is iets waar ik me absoluut in kan vinden! Ik heb hen life gezien en dat was echt ontroerend, prachtig, de bezieling, de sfeer, als er profeten bestaan dan zijn zij het zeker!
Ik besef nu (ik luister terwijl naar de muziek) dat ik er rustig van word, en vrolijk.
Maar ik zit nog wel met een dilemma: deze vrijdag treden ze op in Antwerpen, makkelijk bereikbaar, ik ken de locatie en de prijs valt mee...
Zou ik gaan?
Maar wat als ex er ook is? (de huichelaar ;-)) )
En alleen gaan dan?
Pfff
Verder alles oke, ik begin stilletjes te dromen van iemand...met het nodige realisme, is niet de overdonderende verliefdheid maar vooral een delen van interesses, en al wat ik hier de vorige keer al schreef ;-))
Oke even een mailtje naar hem schrijven om hem te bedanken voor zijn aandacht.
Tot de volgende en ik kijk vol spanning uit naar jullie antwoorden op mijn dilemma!!
xxx

zondag, november 06, 2005

Even bijvertellen

Naar aanleiding van een vorige vermoeiende drukke werkweek even dit:

Ode aan mijn bed:

Oh bed, dat mijn vermoeide rug ontspant
Mijn pijnlijke benen ontvangt met open armen
Mijn poep nestelt zich in je warme holtes
Mijn hoofd vlijt zich op het kussen
Heerlijk, warm, zacht, ontspannend

Kon ik maar onmiddellijk
- Tussen twee dekentjes en twee lakentjes-
in jou liggen.

Bij de gedachte alleen al
Val ik
In een dieeeepe
Slaap!


Dit weekend ben ik met mijn beste vriendin naar een heerlijk weliswaar amateurtoneel geweest maar amaaai,
fantastisch gewoonweg!!!
En o o o de ongelooflijk sympathieke regisseur zagen we op voorhand al even en - t was eigenlijk wel grappig - we zogen volledig synchroon onze adem naar binnen - wow wat een lieverd! (om maar niet te spreken van zijn leuke uiterlijk) Het is de combinatie van ongelooflijke pretlichtjes in zijn ogen, over een kalme, zelfbewuste maar niet arrogante houding, tot zwart haar, bruine ogen, en een superlieve smile...
Moest ik ooit twee mensen synchroon de adem horen inzuigen (ja het was hoorbaar ;-))), ik zou er eens flink mee lachen, en dat heb ik zelf ook gedaan, achteraf, maar het was echt even een totaal van de kaart moment.
Ik had hem al 3 maanden niet gezien en werd dus volledig verrast. Ook door mijn reactie op hem trouwens.
Achteraf naar hem toe gegaan en, wat voor mij onverklaarbaar was, hij wist meteen wie ik was!
Sprakeloos was ik, maar hij heeft dat goed opgevangen en het komende kwartier hebben we staan praten, meningen uitwisselen enzovoort...
Met een duidelijke melding dat er nog een mailtje volgt voor een komend stuk...
Verder een kalm weekend met Sensi, heerlijk genieten, nog een kastje uitgekuist, kietelgevechten enzovoort!
Zaalig!
En dan wacht er mij een korte werkweek, twee daagjes slechts! en dan ben ik 5 dagen thuis!
Wat een zaligheid he!
Enfin, ik ga nog een beetje nagenieten in mijn zetel!
Liefs
Minnie

donderdag, november 03, 2005

Spannend

Deze avond naar een advocate geweest.
Het klikte goed, heel erg goed zelfs.
Ik heb meteen de les geleerd en deze keer onthouden dat ik beter een vrouwelijke advocate neem.
Want uiteindelijk moet het ook klikken he!
Enkele van haar verhalen waren zo onrechtvaardig!
Maar ik maak een hele goede kans en moest hij een verstandige advocaat raadplegen dan zal die hem zeggen, dat mijn vraag gerechtvaardigd is.
Oef, een pak van mijn hart seg.
Ik ben blij, het zal me nog geld kosten maar toch al minder dan eerst gedacht, ik zal er vast wel winst uithalen!
Vooral ook met die achterstallen...
Ik wil hem niet kloten maar ik heb er genoeg van om te moeten krabben en mijnheer trekt elke week naar de shopping naast zijn deur.
Enough is enough he.
Volgende week rond deze tijd heeft hij zeker de brief!
Spannend dus!

Enfin, ik blijf hier overeind puur op adrenaline ofzo, ik weet het zelf niet goed.
Ik weet wel dat ik gisteren een paar uur heb liggen draaien en woelen.
Pff
Enne...het gaat beter op t werk enzo... maar pff ongelooflijk seg.
Ik voel dat ik niet snel in t slaap ga zijn maar voor mijn welzijn kan ik nu toch beter maar vertrekken naar mijn bed.
Slaapwel allemaal!
xxx
Minnie

dinsdag, november 01, 2005

Overval

Het overvalt me altijd
onverwacht, niet welkom!
Mijn handen in de lucht gooien helpt niet,
de brutaliteit blijft.

De kille onverschilligheid van een emotie
genadeloos
donker
vlijmscherp
doelgericht
ongrijpbaar

En even snel als het begon is het voorbij.
Wat blijft is een donkere mist diep vanbinnen.
En opgedroogde tranen op mijn wangen...

Time flies

Weer veel gebeurd de laatste tijd.
Tja, veel spanning gehad, gelukkig is er nu tijd voor ontspanning!
Op t werk zijn er dingen uitgepraat, na een bom die ontploft is.
Ik heb er wel iets van geleerd: ik kan niet tegen spanning; dat ik niet tegen horror en thriller toestanden kan, dat wist ik al, maar ik heb niet beseft hoe hard ik letterlijk in elkaar kruip bij spanningen tussen personen.
Ik kan er niet tegen. Besef dat dat ook komt omdat ik thuis nooit zoiets zag en als er ruzie was met mijn zus, zag ik mijn moeder hetzelfde doen als ik nu doe: in elkaar kruipen.
Gek he...ach ja er blijft altijd wel iets aan een mens om aan te werken he.
Enfin, verder heb ik een poging gedaan om mijn vochtige woonomgeving sneller te verruilen voor een droge.
Een bezoek aan de assistent van de burgemeester heeft toch iets opgeleverd hoor.
Een andere sociale woonmaatschappij waar hij in het bestuur zit en waar ik wel meteen in aanmerking kan komen voor een appartement.
In Sint Gillis dan nog, waar Sensi school loopt.
In een groene omgeving, alleen heb ik het niet zo voor dat blokgedoe...ben nogal bang om te slapen op een verdieping hoger dan de tweede...maar wie weet heb ik geluk he?
En ik weet dat je met de medebewoners enorme pech kan hebben.
Maar ik verkies een droge goedkope woning boven een vochtige en duurdere... no choice! En zeggen dat ik nog geen dag werkloos geweest ben in mijn leven!
Hard werkende vrouw, job van nine to five, betaalt zich blauw aan kinderopvang...
t Leven is hard maar ik laat me er niet ongelukkiger door worden. Ik ben nog steeds blij dat ik geen huis meer moet delen met mijn ex dat is het belangrijkste!
Dit is nog steeds vrijheid!
En dan binnenkort, een afspraak met een andere (goedkopere) advocate.
Toch maar eens kijken wat we kunnen doen he.
Sensi is nu een weekje op vakantie met oma en tante Ilse en haar 3 dochters.
Ik houd mijn hart vast, ze is net zo bang in water als ikke en het ongeduld van mijn zus kennende. Aiai
Ik hoop dat ze Sensi niet dwingt tot iets wat ze niet wil.
Want dan doet Sensi niks meer, ik herken het zo. Jammer dat ze nu net dat ook moest erven van mij...Maar de rest is gelukkig wel goed;-)))
Ze heeft absoluut mijn levenslust en vrolijke aard, staat véél sterker in haar schoenen, is sociaal, komt met iedereen goed overeen (volgens de juf) en heeft sinds kort ook een echt exclusief vriendinneke (twee handen op 1 buik volgens de mensen van de opvang).
Een verlegen lief meisje van een jaar jonger. Misschien moedert ze er wel wat over maar dat denk ik niet, het lijkt eerder of ze elkaar wat aanvullen.
Ze is wel een jaartje jonger dus volgend jaar zal het wel hard zijn als Sensi naar het eerste leerjaar gaat.
In elk geval is het fijn om te zien hoe gelukkig ze is op deze school.
Ik vind het zelf een geweldige school.
Ze heeft net genoeg van dat "gemeenschap waarin iedereen elkaar kent" gehalte en toch is ze niet zo klein dat iedereen het meteen weet als er iets gebeurd...
Perfect, ik denk dat het voor Sensi een veilige haven is na al de omzwervingen, en ze begint er ook in te geloven dat ze hier zal opgroeien...
Ik hoop het ook voor haar! Hier zou ik me graag settelen eigenlijk, maar dan niet alleen...
Dat laatste is onvoorstelbaar dus plan ik mijn toekomst alleen... hoewel, ik ga ervoor! als er binnen twee jaar geen partner is, zoek ik een spermadonor ofzo...ik zie nog wel hoe ik het doe maar een tweede kindje komt er!
En dan doe ik het wel alleen!
Puh, strong woman! :-)))
Een zoontje lijkt me ook wel leuk maar als het een dochter is heb ik al een naam... een eerbetoon aan mijn meter, de oudste zus van mijn moeder: Roos. (ze heette Rosa)
Eigenlijk heb ik voor een zoon ook al een naam maar tja, die zou nog kunnen veranderen, hoewel ....
Ik vind Jesse erg mooi!
Ik schrijf dit hier nu wel allemaal maar eigenlijk sta ik er erg weinig bij stil hoor! Het is echt niet dat ik er constant mee bezig ben...
Enfin, ik heb nog vanalles te doen en daar ga ik dan maar nekeer aan beginnen.
Dikke kusseknufjes!
Minnie