Weekendje

Het was een fijn weekend.
Ik heb vooral niks gedaan.
Vrijdag lekker relax in de zetel, zaterdag relax in de zetel en boodschappen gedaan en toen was Sensi niet echt oke dus meteen weer naar huis.
s Avonds nog wel effe gaan fietsen met haar.
Het lukt bijna volledig.
Moest ze nekeer wa minder bang zijn zou ze het al kunnen, want als er iemand bleef kijken ging het wel...(onder andere een jongetje dat ze kende)
En dan vanmorgen lekker geluierd weeral.
Nadien even naar Antwerpen gereden.
Het was zaalig weer en de cultuurmarkt was fijn maar zoo druk dus snel weer naar huis, gegeten en dan met Sensi nog even naar de opendeur van Blijdorp hier in de straat.
Er stonden op een plein hier een beetje verder een heleboel springkastelen.
Big fun verzekerd.
Tot ze mee moest naar huis.
Jakkes ik hou er niet van he van zo'n momenten.
Dan doe je haar een plezier en eindigt het in miserie.
Pff maar gelukkig is ze nadien thuis wel flink geweest.
En vanavond nog een keer niks gedaan!
Morgen weer werkendag!
Maar wel goei weer dus laten we er nog van genieten deze week!
Bye

Dagje Gent

Hoihoi
Ik had geen verlof vandaag (toch niet in de voormiddag), maar wegens een voorziene electriciteitspanne in het kantoor Mechelen, verhuisde ik voor een half dagje naar het kantoor Gent.
Aaah wat een verademing!
Zaaalig gewoonweg!
De werkruimte was ruimer, de lucht minder zwaar en ook toffe collega's.
En vooral, een gebouw gelegen aan een prachtig plein aan de Sint-Pietersabdij.
Magnifiek en dat in Gent, op een half uurtje rijden met de auto.
En ongeveer even lang onderweg met de trein.
Mmm voor mij voor herhaling vatbaar.
En oh ja ik vergat de knappe mannelijke collega van de buitendienst. Mmmm Nice nice.
Na nog een fijne en opbouwende babbel mijn werkjes gaan afgeven op school.
De hele dag door had ik een licht gevoel, gedragen...
En euh , nee ik ben niet afgevallen. Ik weet niet, ik ben blij dat ik de taken heb afgewerkt natuurlijk.
Maar het lijkt alsof mijn liefdesgeluk ergens klaar voor me ligt en ik niet moet panikeren, het komt wel!
Zalig en ja mijn dochter is zo'n schat! o zo flink, altijd met 2 woorden antwoorden, ja mama, sorry mama, het spijt me mama...
Daarstraks botste ze met haar hoofd tegen mijn kin en dat deed zo'n pijn en bloedde en ze weende, zo erg vond ze het voor me.
Mijn schat. Ja mijn dochter!
Gezien de interesse van de biologische vader kan ik wel stellen dat ze mijn kind is. En na zijn tactvolle opmerking de laatste keer (waar ze bij stond) dat hij deze keer blij was dat ze vertrok, vraagt ze ook niet meer naar hem. Niet eens: ik mis mijn papa.
Niks
Stilte
Over hem
Denkt hij nu echt dat ze doof en stom is ofwa? Ze is verdorie veel te wijs voor hare leeftijd!
Ze is hem daarin nu al ver voorbij!
Ah ik ben wel vreselijk moe dus ik ga mijn bedje opzoeken.
Nog efkes een rommanetje lezen ofzo..
Slaapwel!

Misselijk

Vraag me niet hoe het komt maar ik ben vreselijk misselijk en moe.
Hà wie weet ben ik niet schijnzwanger ;-)))
In elk geval, ik vind het niet grappig pfff
Dus ga ik bed in maar niet voor ik jullie een schrijfseltje van mezelf meegeef:

"Ik wil me koesteren in de warmte van de zon,
Mijn hoofd op haar stralen leggen
Mijn lichaam gewillig naar haar schijnsel voegen"

Het kwam in mijn hoofd op op weg naar de trein.
Ik heb zo enorm genoten van de warmte van de zon op mijn blote benen (die ik eindelijk durf te tonen na zovele jaren), zaaalig was het.
Het maakt het makkelijker als je zonder partner bent, het is een warmte die je meer omsluit dan een partner ooit kan, fysisch gezien toch...
Het laadt je batterijen weer op...
Maar het is wel zo dat het enkel fysisch is natuurlijk.
Ach op zo'n moment in de zon valt dat best te verwaarlozen. :-))
Op deze moment zou het anders wel fijn zijn moest er iemand 'ns bezorgd om me zijn, me vragen hoe het met me gaat, me een glaasje water brengen en m'n pyama halen.
En me verder met rust laten maar er gewoon zijn, met liefdevolle blikken.
Dat is wat ik het meeste mis en zo'n dingen zijn voor mij een must in een relatie.
Ik ben nu al heel lang zonder sexueel contact en ik zeg niet dat ik het niet mis, maar het valt in het niet bij het gemis van de inhoudelijke kant van een relatie, het omhullen en omhuld worden.
Toch kan ik er nu wel wat rationeler over praten en valt het gemis minder zwaar op deze moment.
Dankzij de zon misschien?
In elk geval lijkt lichttherapie (lees: zonnebank) in de winter me geen slecht idee als ik hem alleen door moet.
En nu ga ik mijn bed in!
Slaapwel!

Stress part zoveel

Aaah
Ach het moet en zal me lukken om alles op tijd af te krijgen.
Erger is de opvang voor Sensi.
Enfin, de aanvraag voor een advocaat is binnen dus binnen zeer korte tijd krijgt ie een brief van de rechtbank.
Effe een paar rotdagen maar verder...
We komen er wel door!
Moet!
Mijn lijstje to do is voor vandaag afgewerkt en dus kan ik tevreden gaan slapen.
Bye!

Gedicht - Herkennen

Ik heb het lumineuze plan opgevat om zo af en toe mijn site te verrijken met wat poezie.
Hier is dan het eerste gedicht

Herkennen

Als ik haar
tegenkwam,
zou ik de liefde zoenen.
Op haar neus
en op haar wang.

Maar zeg mij,
ja, zeg mij:
hoe kan ik haar
met zekerheid
herkennen?

Geert De Kockere

Ahaaa

Net ontdekt dat ik nu rechtstreeks foto's kan invoeren...
Test ;-))
Dus dan maar mijn meest recente lievelingsfoto van mijn dochter ingevoerd.
Mijn liefste schat.
Als je dit ziet, snap je toch hare papa niet he?
Zo'n geweldig kind hebben en haar niet zoveel willen zien als mogelijk is.
Hij doet maar zunne.
Hopelijk komt er een keertje een stiefpapa die haar wel als een leuke lieve dochter beschouwt!
Enfin, nu ga ik wat voortwerken voor school.
Dikke kus aan iedereen!

Ex

Vandaag met mijn neus keihard op de feiten gedrukt dat als je een kind hebt met een ex dat je daar op de een of andere manier altijd een beetje aan vast zit, voor de rest van je leven en dat een eventuele toekomstige ook daar rekening mee zal moeten houden.
Maar hoe kan je als vader van een kind, een prachtige dochter, nu liegen in godsnaam om haar niet te moeten zien en zelf lekker op je luie kont op vakantie te gaan?
Ik was razend, razend!
En geloof me, ik ben niet snel kwaad te krijgen.
Ik was zo moe van het vechten voor alles, mijn opleiding, de bij momenten psychologische strijd met Sensi, het overleven als alleenstaande...
Pfff
Het was me effe te veel en ik heb een flinke huilbui gehad maar ze was erg verlichtend.
in elk geval: vrederechter, here I come!
IK ga voor een meer vastgelegde regeling en een hogere alimentatie!
EIndelijk, hoor ik sommigen zuchten. Ja eindelijk, zoals alles in het leven, is er voor alles de tijd, als de tijd er rijp voor is. En niet eerder. De tijd of de persoon in kwestie natuurlijk.
HIj zal er in elk geval spijt van krijgen dat ie tegen me gelogen heeft: de kruik gaat zolang te water tot ze barst. (excuseer ik herinner me de latijnse versie niet meer, ik schijn qua kennis die me niet interesseert een erg kort geheugen te hebben, en qua kennis die me wel interesseert een eeuwig ;)), of toch iets daar in de buurt)
Ik heb wel niet meer het: Lonely in Shangai gevoel eigenlijk. Ik heb nu een grotere groep vriendinnen dan een jaar geleden en ik heb zo ontzettend veel steun aan ze! (met speciale dank aan Dana!)
Ach we zien wel weer (oh jee, ik krijg zelf bijna een afkeer van mijn allesrelativerende zinnetje dat lijkt op dat uit de Fabeltjeskrant)
Om dan maar in de stijl te blijven:
tot de volgende keer!
oogjes dicht en snaveltjes toe!
Slaapwel!